صدرا

تورارضای غریب میخوانندولی تو خود میدانی که غریب نیستی .توخود میدانی که عزیزی ورئوف در بین ایرانیانی که هر از چند گاهی که دلشان از پستی وبلندیهای این دنیای نامراد میگیرد دست به دامان تو میشوند وبه هوای سرکویت پر وبالی میزنند ورنج سفر رابه عشق دیدن گنبد بارگاه منورت به جان میخرند تادر نهانخانه ی دلشان بگویند ناگفته های دلهای غمگینشان را وبشویند اندکی از دلخستگیهایشان را با اشکهای غلطانشان که پهنای دلشان را خیس میکند .

امام مهربانم 

تو خورشید فروزان کشور عشقی .تو افتخار میهن مهری وما گنهکاران چشم وامیدمان در صحرای محشر پروردگار به دستان بخشنده توست که شفیعمان باشی نزد حی داور وبه یمن مجاور بودنمان در ایران عزیز واسطه ورودمان باشی به جنه الماوی .باشد که قادر متعال به برکت وجود مملو از عشق تو چشم دل ببندد به خطاهای بسیار ما .

آمین یا رب العالمین.       نویسنده :طاهره بداقی